Overzicht unitwaarde (nr 25)
10 februari. ‘ORDE OP ZAKEN', stond er op de kalender in de gang. Door mij geschreven, met grote krachtige letters. Vast op de eerste dag van het jaar gedaan, de Dag van de Zelfkastijding. ‘ADMINISTRATIE DOEN' klinkt ook niet echt gezellig, maar is bij lange na niet zo dreigend als ‘orde op zaken'. Bij ‘orde op zaken' weet je eigenlijk al dat je met een onverbeterlijke recidivist te maken hebt. 10 februari, de Dag Des Oordeels. Onwillig lieten de mappen zich vanuit hun stoffige hoekje verplaatsen naar de tafel in de woonkamer. Ook de volle la… de doos met ‘snap ik niet'… de afschriften… de polissen… de stapel op het bureau met ‘spoed'… de bonnen en de aanslagen lagen knipperend tegen het felle licht schuldig te wezen.

Man zou meedoen, aangezien zijn ‘orde op zaken' verwant is met mijn ‘orde op zaken'. We zouden er na het eten aan beginnen. Vanuit de keuken, waar ik de pannen stond te schuren want dat moet eens in de vijfentwintig jaar heel noodzakelijk gebeuren, zag ik hem zitten, aan de tafel, met een gebogen rug, oud en wanhopig. Een afschrikwekkend beeld. Gelukkig riep dochter me. Ik moest iets op de televisie komen bekijken wat mijn interesse zou hebben. Dat had het, ongezien, bovenmatig. Zo ver als mogelijk was, kroop ik weg achter dochter, in een hoekje van de bank onder een dekentje. Zo bleven man en ik een half uurtje onbeweeglijk zitten. Toen zuchtte hij: “Ik doe het vanavond niet". Alert, strijdbaar en loyaal als ik ben, riep ik: “Okee ik dan ook niet". Onmiddellijk vulde mijn mond zich met de smaak van lafheid en karakterloosheid. Smaakt een beetje naar staalpillen en daar helpt alleen maar veel chocolade tegen. Het werd een stille zware avond.

Dagen later zaten we alsnog tegenover elkaar met ons administratieve leven op tafel tussen ons in. Eindelijk is nu de automatische overschrijving opgeheven, waarmee man elke maand aan mij de helft van de crèchekosten voor onze dochter Roos overmaakte. Roos gaat over twee weken op voor haar rijexamen, dus het werd wel tijd. Eigenlijk viel het best mee. Een paar uurtjes wanhoop, maar voor zolang mijn hersens het aankunnen, duidelijkheid over mijn financiële leven. Behalve dan over de brief die vanaf 11 juni op mijn bureau had gelegen en die ik, bij wijze van toetje, onder man zijn neus schoof. “Dit is een overzicht unitwaarde", begrijp je? En waar is het ook alweer van? Een angstwekkend lange stilte volgde. Hij, de man, de heldere denker, de man met Atheneum Beta had geen idee.
Vervolgens bleef de brief nog een paar dagen op tafel liggen.

Ik ken maar één iemand die nog veel minder verstand van zaken heeft dan ikzelf, en dat is mijn vriendin. Bij haar is het nog maar onlangs doorgedrongen dat we zijn overgegaan op de euro. En uitgerekend aan haar vroeg ik advies over de brief ‘overzicht unitwaarde'. Misschien doe ik dat onbewust alleen maar om bevestigd te zien dat er iemand bestaat die er nog minder van begrijpt dan ik. Daar gaat iets geruststellends van uit. Lang staarde ze naar de brief om vervolgens te zeggen: “Je moet hier even over bellen". Normaal rent ze weg na zo'n mededeling maar nu bleef ze staan. Tot mijn verbazing had ik binnen een paar minuten contact en ook nog eens met een levend en vriendelijk iemand. Meneer Goosens, zo heette de man uit de andere wereld, wist mij te vertellen dat het hier een lijfrentepolisoverzicht betrof. Blijkt dat ik ooit iets heb overgemaakt waardoor ik nu vanaf van m'n zestigste gegarandeerd één keer per jaar uit eten kan.
“Dank u wel meneer Goosens, en, mag ik u nog wat vragen? Er staat ook nog dat ten gevolge van een wettelijk voorschrift het oudedagspensioen gebaseerd zal worden op één uniforme sterftetafel voor mannen en vrouwen. Maar dat is waarschijnlijk een verschrijving? Dat is toch een sterftetabel?"
“Nee, het is een sterftetafel mevrouw Goos."
“Maar wat is een sterftetafel meneer Goosens?"
“Dat is net zoiets als een stertftetabel."
“Maar waarom staat er dan tafel?"
“Dat is assurantietaal."
Opgelucht (waarom in godsnaam?) riep ik dat het dan allemaal goed was.
Vriendin stond nog steeds met het overzicht unitwaarde in haar hand en riep: “En wat is garantiedement?" Meneer Goosens zweeg.
“Meneer Goosens, mijn vriendin wil graag weten wat garantiedement is."
Rustig antwoordde hij: “Dat is net zoiets als garantierendement en als het goed is staat dat er ook." Vriendin keek nog eens goed en knikte minzaam. Maar als er nu een maatschappij bestaat die uitbetaalt bij ‘garantiedement' dan zijn mijn vriendin en ik enorm geïnteresseerd.