Zwaar Metaal

persbericht, speellijst 23 maart t/m 30 juni 2017, recensies, credits, scènefoto's, flyer

Zwaar Metaal

→ speellijst

Theatergroep Carver is terug! In de voorstelling Zwaar Metaal staan de vier vaste speelsters nu eindelijk eens exclusief met elkaar op de planken.

Zwaar Metaal gaat over een band bestaande uit vier vrouwen, die hun hele werkzame leven samen op tour zijn geweest. Het is lastig een woord te vinden voor zo’n hechte samenwerking: collega’s is te beperkt, vriendschap te persoonlijk. Je brengt vaak meer tijd met ze door dan met je partner. Je ziet elkaar in ondergoed en volgt elkaars levens uitputtend. Je deelt een passie, een gedrevenheid. Wanneer stop je zo’n intensieve samenwerking? Op het hoogtepunt? Voor je hoogtepunt? Of als het eigenlijk al te laat is?
Zwaar Metaal gaat over samenwerken en ouder worden. Over de authenticiteit van een band, over de liefde voor je vak. Over muziek maken tot je erbij neervalt. Het onvermijdelijke punt van stoppen en de angst dat je wereld zo klein wordt als je appartement. Over de vergankelijkheid van het leven, hoe je stapje voor stapje wordt voorbereid op de onvermijdelijke afgrond.
Boven alles is deze voorstelling een ode aan afscheid nemen.

concept en spel Beppie Melissen, Leny Breederveld, Joke Tjalsma en Raymonde de Kuyper
concept en teksten Maria Goos
regie Eva Line de Boer
geluid en compositie Harpo ’t Hart
scenografie en lichtontwerp Tim Vermeulen
techniek Sjef van de Ven
organisatie Theaterzaken Via Rudolphi
productie ProductieCollectief – Janneke den Engelsen
marketing en publiciteit Theaterzaken Via Rudolphi – Lisette Brouwer
beeld en vormgeving Mieke Struik
een coproductie van Rudolphi Producties en Theatergroep Carver

recensies

“Vitaliteit en verval bij bejaarde rockbabes” Ron Rijghard in NRC Handelsblad van 24 maart 2017

“Beslommeringen in rockband op leeftijd” ★★★ Joukje Akveld in Het Parool van 23 maart 2017

“Rockend op weg naar het einde” Bianca Hendriks in De Gelderlander Arnhem/Nijmegen van 23 maart 2017

“Zeer aangename wederopstanding van Carver” ★★★½ Esther Kleuver in De Telegraaf van 21 maart 2017

“Heerlijk om dit stel oude rockers weer te zien” Margriet Prinssen in het Noordhollands Dagblad van 20 maart 2017

“De renaissance van Carver is niet leuk, het is hilarisch” ★★★★ Vincent Kouters in De Volkskrant van 19 maart 2017

“ZWAAR METAAL als een prachtige ode aan vriendschap en, boven alles, aan een liefde voor performen die geen grenzen kent. ROCK ON, Carver.” ★★★★ Elisabeth Oosterling op www.theaterkrant.nl op 19 maart 2017

“Op erg mooie wijze neergezet door regisseuse Eva Line de Boer” ★★★★ op theaterparadijs.nl

“De chemie tussen de bandleden is groot en maakt het kijken tot een adembenemende ervaring.” Rein Swart op reinswart.blogspot.nl op 19 maart 2017

Ron Rijghard in NRC Handelsblad van 24 maart 2017

Vitaliteit en verval bij bejaarde rockbabes

In ‘Zwaar Metaal’ van theatergroep Carver komt een band van vier vrouwen na jaren weer bijeen. Ze praten over de liefde en de dood, en dat pakt vaak geestig uit.


Wat doe je als bij een voorstelling de zendmicrofoons van de acteurs niet werken? Als het natuurlijke geluid van de stemmen blijft hangen op het podium en je maar de helft van de energie van de acteurs voelt overkomen? En dat dan bij een theatergroep als Carver, waar het spel met energie via haperingen, treuzelen, herhalingen en pijnlijke stiltes zo essentieel is.

Toch maar een stukje schrijven, want zo’n defect kan elk publiek overkomen en er bleef nog genoeg te genieten – met een vermoeden van hoe het had kunnen zijn.

In Zwaar Metaal spelen Leny Breederveld en Beppie Melissen, kernleden van Carver, met Joke Tjalsma en Raymonde de Kuyper de vier verwoeste rockbabes van een band die bijeenkomt voor een reünie. Het begin doet stroperig aan, totdat er een oeverloze discussie begint over de betekenis van hun nummer ‘Sad & useless’. Daar krijgt het plotloze gehalte van deze voorstelling enige coherentie, en dan wordt het meteen geestig.

Er volgen meer geslaagde fases, als de vrouwen vertellen over hun jeugd, over haarlak snuiven, over de liefde en over de keuze tussen anarchist zijn en naar je werk gaan. Maar deze fijne actrices kunnen ook verrassen met koddige, droog opgelepelde oneliners (de teksten zijn geschreven ‘in samenwerking’ met scenarioschrijfster Maria Goos). Dan zegt Melissen: „Wij hadden al lang dood moeten zijn.” Zo uit het niets en zo overtuigd dat het erg grappig is.

Er hangt een waas van melancholie over deze vrouwen van rond de zestig. Vitaliteit en verval zitten dicht op elkaar, maar de precieze wisselwerking bleef in Zoetermeer een vraagteken.

Iedereen die nog gaat kijken een goed functionerend geluid gewenst.

Joukje Akveld in Het Parool van 23 maart 2017

Beslommeringen in rockband op leeftijd

Met z'n vieren zijn ze misschien wel de leukste actrices van Nederland: Leny Breederveld, Beppie Melissen, Joke Tjalsma en Raymonde de Kuyper. Ooit waren ze Carver, de harde kern of gastspelers daaromheen, tot de subsidie ophield. Nu zijn ze terug in het theater, reunited. Maria Goos smeedde snedige teksten op basis van hun improvisaties. Zo'n samenwerking kan haast niet anders dan uitmonden in een geweldige voorstelling.

En toch, hoe geestig, schrander en vakkundig ook, toch is Zwaar metaal niet helemaal gelukt.

De vier spelen een rockband op leeftijd, door Carly Everaert uitgedost met exuberante kostuums en pruiken, maar net zo goed had het over henzelf kunnen gaan: dat leven lang samen op tournee, de sores die je deelt, je bent geen familie, vrienden hooguit, maar het contact is zeker zo intiem. Over haperende relaties gaat het en over haperende geheugens - hoe lang nog tot de aftakeling toeslaat?

Vrouwen met wie de schepping zich geen raad weet, zo zien ze zichzelf. Terwijl ze de set opbouwen, houden ze elkaar mild-kritisch tegen het licht. Dat doen ze op die vertrouwde Carvermanier: onderkoeld, met zelfspot en altijd dat licht chaotische.

Het humoristische talent van deze actrices is grenzeloos; timing, stembuiging, motoriek, alles is even joyeus en perfect. Wat uiteindelijk niet goed werkt, is de tekst. Die zit vol mooie oneliners, maar wordt geen geheel. De personages blijven schetsmatig, hun beslommeringen los zand. Een dwingende verhaallijn ontbreekt, eerder zie je een reeks observaties, boeiend op zichzelf, maar zonder veel samenhang - daar heeft regisseur Eva Line de Boer weinig aan kunnen doen.

Niet dat het reden is om níet te gaan kijken. Zwaar metaal biedt herkenbaar theater, hilarisch op z'n tijd. Als de voorstelling al enigszins mislukt is, dan toch móói mislukt.

Bianca Hendriks in De Gelderlander Arnhem/Nijmegen van 23 maart 2017

Rockend op weg naar het einde

Vier vrouwelijke metalheads (60-plus) maken de balans op van 40 jaar rocken, in Zwaar Metaal van Theatergroep Carver en Rudolphi Producties. Maria Goos schreef mee. ,,We kunnen ouderdom in een ander perspectief zetten."


Natuurlijk kende ze Beppie Melissen. Leny Breederveld. En behalve die grondleggers en actrices van Carver kende ze ook Raymonde de Kuyper en Joke Tjalsma, die nu meespelen. Maar die typische werkwijze, samen improviserend tot tekst komen? Die was compleet nieuw voor schrijfster Maria Goos. Ze werkte mee aan Zwaar Metaal, binnenkort in Arnhem en Nijmegen. "Iets maken is voor ieder van ons belangrijk en vervullend. Zo ontstond het idee een stuk te maken dat draait om vier vrouwen die het einde van hun werk zien aankomen en hoe ze daarop reageren."

Waarom kozen jullie voor een heavymetalband als setting?

"Het was een oude wens van Leny Breederveld om in een heavy metalband te spelen. Een toneelgroep als kapstok is te veel een op een. Een band heeft dezelfde structuur. Je werkt intensief samen, bent afhankelijk van elkaar, moet samen met niets iets zien te maken. Dat bindt ons, we doen heel graag datgene wat we doen. Ik moet er niet aan dénken dat ik moet stoppen met schrijven. Ook al is het soms verschrikkelijk, omdat je altijd van nul af aan begint en tijdens het proces door moet blijven pakken. Het levert altijd een ervaring op."

Het werken met Carver was voor u ook een nieuwe ervaring. Wat leverde die op?

"Ik heb een nieuwe werkwijze gevonden, waarvan ik niet wist dat die mij goed zou bevallen. Normaal heb ik de leiding bij het schrijven. Nu gaf ik die uit handen. Beppie Melissen bracht structuur aan in de tekst door begin, midden en eind te bepalen. Op haar verzoek leverde ik emmertjes tekst aan voor scènes om het verhaal verbindend te maken. Natuurlijk sneuvelde er een boek vol materiaal en deed dat een beetje pijn. Maar ik vond het ontzettend leuk te ontdekken dat ik schrijven niet in mijn eentje hoef te doen. Het biedt mogelijkheden voor intensievere manieren van samenwerken."

Jullie zijn rond de 60. Ouder worden komt ook terug in de voorstelling. Waarom?

"We zijn de eerste generatie met de potentie langer te leven. We hebben het vaker financieel beter dan de pensioengeneraties voor ons. We leven gezonder, staan daadkrachtig in het leven, hebben de energie te doen wat we willen doen. We zijn een sterke generatie, we kunnen ouderdom in een ander perspectief zetten."

Wat is uw favoriete zin uit Zwaar Metaal?

"'Ik denk dat we van die mensen zijn waar de schepping geen raad mee weet.' In de vrouwen zit iets weerspannigs. Het zijn geen vrouwen die onder leiding van een ander kunnen werken. Ze willen het zelf doen. Dat herkennen we. Het gaat op voor bijna iedereen die in de kunsten werkt. Alsof je elke keer jezelf in het diepe flikkert zonder zwemdiploma, omdat je nooit op zekerheid kunt varen. Je moet het heel vaak zelf doen."