Cloaca heb ik in drie maanden geschreven en het ging vrij gemakkelijk. Ik was ermee klaar in februari 2002. De première was in oktober 2002.

In april 2002 begon ik aan het scenario Leef!, mijn eerste scenario dat als bioscoopfilm geproduceerd gaat worden.
Nadat ik Cloaca had geschreven zag ik mijzelf voor het eerst niet alleen als karakter- en dialoogschrijver, maar ook als plotschrijver. Uit een overwaardering voor plot bij beoordelers van scripts (fondsen, omroepen) heb ik me altijd verzet tegen het plotschrijven, maar bij Cloaca was het er dan toch onmiskenbaar van gekomen. Dat idee, dat ergens een plot in schrijven niet ten koste van de dialoog en de karakters hoeft te gaan, gaf me vleugels. In een razend tempo heb ik toen Leef! geschreven zonder dat iemand ervan wist.

Leef! is voor het eerst een 'positieve' film en heeft een prachtige plot; een verweving van ogenschijnlijk losse levens…

Tijdens het schrijven aan Leef! vond ik een citaat van scenarist en regisseur Tom Tykwer dat ik als leidraad voor de film gebruikt heb:

"Persoonlijk zie ik lot en toeval als twee kanten van dezelfde medaille. Als je iets overkomt lijkt het vaak toeval dat je op dat moment op die plaats bent. Maar terugkijkend zullen mensen vaak een patroon ontdekken in alle toevalligheden die hen zijn overkomen."

In Leef! overwint de vroedvrouw Anna haar angst om een droom te verwezenlijken. Ze wordt schrijfster. Zoals ik m'n angst overwon om plots te schrijven. Leef! is een sterk autobiografische film. Het is een ode aan de liefde, aan het leven.

Monic Hendrickx speelt Anna en Peter Blok haar man Paul. Willem van de Sande Bakhuyzen en Jean van de Velde doen de regie. We hopen door middel van de cv-regel genoeg geld te hebben om te gaan draaien. In oktober 2004 begint de opnameperiode. Wanneer u geïnteresseerd bent om als commandiet via de belastingvoordeelmaatregel te investeren in Leef! neemt u dan alstublieft contact op met Hanneke Niens, Conny Brak of Ross Fraser van IdtV film. U kunt tot 8 oktober 2004 inschrijven.

In de tussentijd schrijf ik als Anna Jongkind voor het Volkskrant Magazine elke week een feuilleton. In deze feuilletons ligt het accent veel meer dan in de film, op Anna's praktijkervaringen als verloskundige. Maar haar gezin, met de twee puberdochters, heeft dezelfde structuur als in de film.

Onlangs stuurde iemand mij een gedicht en dat verwoordt zo prachtig waar de film over gaat. Het gedicht heet Liefde op het eerste gezicht en is van de Poolse dichteres Wislawa Szymborska.